Terugkijken

Zo'n laatste dag van het jaar is het tijd om het afgelopen jaar eens even de revue te laten passeren. Het was een bijzonder jaar met een onverwachte reis naar Santiago. Niet gepland aan het begin van 2015 maar wel gedaan. En het was bijzonder samen met Bep. Zoveel leuke en aardige mensen ontmoet met ieder een eigen verhaal waarom ze op pad zijn gegaan. Mijn verhaal was, ik kan Bep toch niet alleen laten gaan! Maar het werd zoveel meer dan dat. Als ik mijn reisverslag nog eens doorlees komen de bijzondere herinneringen weer boven drijven. De barbecue in Mechelen en de man die ons op onze tweede dag een band leerde plakken, heel makkelijk! De Vlaamse dames onderweg die gewoon heel belangstellend waren in onze reis en ons bleven volgen. De man die de toch in 11 dagen fietste begeleid door een brandweerauto voor de bagage. De Fransman van de VVV die ons de weg wees toen we de wanhoop nabij waren omdat we ons kasteel niet konden vinden waar we zouden gaan overnachten. De kasteeldame die niet meer van deze tijd was, maar ons een heerlijke maaltijd voorschotelde. De vrouw die ons liet genieten van het mooie buitenverblijf met zwembad en ons ook nog naar de supermarkt bracht om boodschappen te doen. De Engelsman die gastvrij zijn huis beschikbaar stelde aan ons omdat de B&B geen plaats had. De avond met gitaar muziek, de heerlijke wijn en onze speciale geitenkaas. Pizza eten aan het meer met drie Hollandse dames. De dame die ons ondanks haar persoonlijk leed uitnodigde voor een heerlijke maaltijd en alsnog regelde dat we konden blijven slapen. De bed and breakfast waarvan de eigenaren jaren lang in Londen hadden gewoond en gewerkt en ons een heerlijk ontbijt voorschotelde en met een foto afscheid van ons namen. De tocht over de Pyreneeën en dan opgewacht worden door twee Zeeuwen met heerlijke meloen. Vervolgens afzien om een overnachtingsplek te vinden en uiteindelijk een hele hut voor jezelf alleen te hebben. Als een vorst te worden rondgeleid op de wijngaard en de duurste wijnen te proeven. Broccoli soep te krijgen van een paar Spaanse gastvrouwen in een refuge. Een kamer een wijnkelder te delen met Australische dames en vervolgens overheerlijk te eten in de berghut. Een gerecht dat de huttenbaas elke dag klaar maakt. Stijgen en dalen tot je kramp in je vingers krijgt.
En dan eindelijk aankomen in Santiago de Compostella en hartelijk worden ontvangen in het huis van de Lage Landen. Welkom thuis! De stad je in een paar dagen eigen maken en genieten van de kleine straatjes en steegjes. Maar het waren vooral de vele mensen die we ontmoeten en die met ons meeleefde die deze reis zo bijzonder maakte. Deze tocht zal mij dan ook nog lang heugen en is en blijft een aanrader.
Bedankt daarvoor! Ik wens jullie allemaal een goed 2016 toe met veel reisplezier en mooie momenten! Jolanda