36e dag

1 augustus van Finisterre naar Santiago. Heerlijk geslapen we staan om 7.30 uur op en het is wederom heerlijk weer. Wat boffen we toch. Een heerlijk ontbijtje met muesli en griekse yoghurt en een kopje koffie. Om 8.30 uur gaan we op pad voor een wandeling en dit keer lopen we de andere kant op en dan blijkt er ook een heel mooi strand te zijn aan de andere kant. We lopen een uurtje op het strand en genieten van al het moois van de zee. Kleine schelpjes, zee diertjes en schittende kliffen. Na een uurtje volgen we het pad naar boven en lopen we boven langs het water. De vuurtoren op landsend krijgen we ook nog in zicht en via een ommetje om de berg komen we uiteindelijk weer bij ons pension. We halen onze bagage op en lopen naar de bushalte waar we nog een koffie drinken voordat we om 11.45 uur in de bus stappen. We treffen daar een Nederlander die vanuit Rotterdam is vertrokken en 4 maanden later in Finisterre is aangekomen. 10 kg lichter en een ander uiterlijk. Hij is blij dat hij even Nederlands kan praten. Hij vertelt ons ook dat de bus vanwege de festiviteiten op een andere plek komt. Handig! We gaan op zoek en inderdaad de bus staat ergens anders maar vertrekt keurig op tijd en 2 uur later zijn we in Santiago. We lunchen op het busstation en nemen bus 5 naar ons vertrouwde hotel Mexico. Ze kennen ons nog. Nadat we onze spullen op de kamer hebben gezet gaan we op pad. Het is aanmerkelijk rustiger in de stad, de spanjaarden hebben vakantie. Op speciaal verzoek van Bep een rustige stad, we gaan de stad steeds meer waarderen al blijft het vermoeiend door de stad slenteren. We halen wat lekkers bij de bakker en drinken een kopje koffie op het terras. Als we weer op pad gaan worden we aangesproken door een franse en spaanse pelgrim. Zij zijn ook aangekomen in Santiago. We dwalen verder door de kleine straatjes en drinken een glas meloen sap. En ja toevallig komt de franse pelgrim weer langs. Wat een toeval maar niet heus. De rode lippen truc van Bep doet zijn werk. Hij vraagt of hij erbij mag komen zitten en biedt een drankje aan. Hij blijkt behoorlijk in het glaasje te hebben gekeken want er komt weinig zinnigs uit. De grootste blunder die hij maakt is wel om Bep te vergelijken met zijn schoonmoeder. Hij probeert het nog een beetje goed te maken door haar hand te lezen. Na enige tijd stappen we op om te gaan eten in een leuke binnentuin. Daar maak ik een compliment naar de ober dat hij zo goed engels spreekt. Waarop hij zegt ik doe mijn best en vervolgens zegt dat hij 24 jaar in Londen heeft gewoond en meer Brits dan Spaans is. Heerlijke advocado salade en een lekker toetje gegeten. Om 21.00 uur keren we terug in het hotel.